Ada jugaba con sus amigas en el día de Carnaval, aunque soplaba un fuerte vendaval.
Las amigas de Ada se subían a los árboles del jardín, pero Ada tenía miedo a las alturas y no lo podía resistir.
La mamá de Ada fue a buscarla disfrazada de pirata.
De la mano caminaron juntas, y Ada le explicó a su madre lo que le asustaban las alturas.
-Un día llegará en que a tu miedo vencerás. Ada, yo te ayudaré a que lo consigas, pues eso es lo que hacen las mejores amigas.
Aquel carnaval fue el mejor de los primeros 10 años de Ada.
Y también el mejor de todos los que vinieron después, cuando su madre se fue.
El último día que pasaron juntas, miraron una foto en la que estaban disfrazadas.
-Allá donde vaya, te esperaré en mi barco pirata. Allá en lo alto del cielo, te ayudaré a superar todos tus miedos. No me esperes en casa encerrada, búscame en la naturaleza, pues siempre seré su aliada.
Ada pasó muchos días tristes, meses quizás, en los que con nadie quería hablar.
Pero una mañana después de un sueño, encontró para su tristeza el remedio.
Le dijo a su padre que quería ser escaladora de mayor. Y trepar hasta la montaña más alta, superando así su temor.
Aunque su padre no lo entendió, era el primer día que la veía feliz después de mucho tiempo, y eso también a él le puso contento.
Desde aquel día, Ada poco a poco practicaba, subiendo pequeñas montañas que cada nueva vez se hacían más altas. Muchas veces el miedo a las alturas le hacía retroceder, pero respiraba hondo y volvía a ascender.
Fue un camino difícil y largo, pero el sueño que tuvo, siempre regresaba a enseñarle un atajo.
Cuando Ada fue lo suficientemente mayor, consiguió escalar la montaña llamada Amor.
En medio de los altos pinos podía descifrar el olor de su madre, como un adivino. Entre los pájaros cantores, podía escuchar su voz alta entre las flores.
Entonces Ada recordó lo que su madre le profetizó: que la sentiría en la naturaleza, pues solo allí se encuentra la verdadera pureza.
Amor era la montaña más alta de todas y al llegar a la cima, a Ada se le puso la piel de gallina.
Desde aquel lugar podía casi las nubes tocar. Buscó su sueño entre ellas y por fin encontró las huellas.
La nube más grande de todas, tenía la forma de un barco, pero no de cualquiera, del barco pirata donde su madre era la jefa.
Y fue en aquel momento cuando Ada comprendió, aquello que su madre le prometió. Superarían juntas su miedo a las alturas. No importaba que no la viera, pues siempre la sentiría en la naturaleza.
Desde entonces, cogida a la mano invisible de su madre, Ada continuó caminando por la vida en su largo viaje.
DE PIRATEN VAN DE HEMEL
Op de dag van Carnaval speelde Ada met haar vriendjes alhoewel er een sterke stormwind waaide.
De vriendjes van Ada klommen in de bomen maar Ada kon haar hoogtevrees niet overwinnen!
De mama van Ada kwam haar zoeken verkleed als piraat.
Hand in hand wandelden ze samen en Ada vertelde haar mama dat ze bang was van hoogtes.
Mama zei: Er komt een dag dat je je hoogtevrees zal overwinnen Ada en ik ga je daarbij helpen
want dat doen beste vrienden.
Deze Carnaval was de leukste van de eerste 10 jaar van Ada haar leven, en ook die van de jaren die
kwamen ,toen haar mama er niet meer was.
De laatste dag die ze samen doorbrachten bekeken ze samen foto's waarop ze verkleed waren.
Daar waar ik ga wacht ik op jou in mijn piratenboot. Daar hoog in de hemel zal ik je helpen om
je angsten te overwinnen
Wacht niet op me en sluit je thuis niet op maar zoek in de natuur want die zal altijd je bondgenoot zijn.
Ada was vele dagen triestig, zelfs maanden waarin ze met niemand wou praten.
Op een ochtend, na een droom, vond ze een oplossing voor haar verdriet. Ze vertelde haar vader dat ze
als ze groot werd bergbeklimmer wou worden. Ze wou de hoogste berg overmeesteren en zo haar angst overwinnen. Alhoewel haar vader haar niet begreep was het de eerste dag waarop hij haar terug
gelukkig zag, en daarom was hij ook blij.
Vanaf die dag begon Ada te oefenen en beklom ze iedere keer een iets hogere berg.
Dikwijls deed de hoogtevrees haar terugkrabbelen maar dan haalde ze diep adem en zette door.
Het was een lange en moeilijke weg maar de droom die ze had kwam steeds terug en toonde haar een
nieuwe weg.
Toen Ada volwassen was slaagde ze erin om de berg AMOR te beklimmen.
Omringd door de hoge dennen kon ze de geur van haar mama waarnemen en haar ook voelen.
Tussen de bloemen en de zingende vogels kon ze de stem van haar mama horen.
Toen herinnerde Ada zich dat haar mama haar voorspelde dat ze haar zou voelen in de natuur,
want alleen daar was haar echte schoonheid.
LIEFDE was de hoogste berg van allemaal en toen Ada de top bereikte kreeg ze kippenvel.
Vanop deze plek kon ze haast de wolken aanraken. Ze zocht haar droom tussen de wolken en
vond haar mama haar voetsporen. De grootste wolk van allemaal had de vorm van een boot.
Niet zomaar een boot maar een grote piratenboot waarvan haar mama de baas was!
Het was op dat moment dat Ada begreep wat haar mama had beloofd. Ze zouden samen haar
hoogtevrees overwinnen. Het was niet belangrijk dat ze ze niet kon zien want ze zou ze altijd
voelen in de natuur.
Vanaf toen, aan de hand van haar onzichtbare mama, bewandelde Ada de weg van haar lange
leven.
Vertaald door Myriam Lodewyckx
Me habéis emociado, precioso todo lo que haceis.