Lisa y Rita son dos pequeñas setas que viajan por los bosques de toda la Tierra. Se dice en los cuentos antiguos, que ellas llenaron de colores el mundo, por aquel entonces frío.
Sus sombreros tienen el color del fuego, y llenan de vida con sus luces diminutas, todos los caminos por donde van de ruta.
Lisa y Rita tocan la flauta y cantan una canción, para que los árboles crezcan fuertes, si les prestan atención.
Una noche fría, mientras caminaban por un sendero lleno de hojas caídas, escucharon pasos que parecían seguirles la pista.
-¡Gente grande!¡Gente grande!,- chillaron las setas, los pájaros y los árboles.
Lisa y Rita corrieron a esconderse bajo unas hojitas. De repente a Lisa ¡le dieron ganas de estornudar! Pero Rita le tapó la boca y le ayudó a callar.
-Shhhhh, escuchemos qué dicen. No es nada normal, que encontremos gente grande en nuestro caminar,- susurró Rita.
Y es que ninguna persona en la Tierra, se había encontrado antes con estas dos setas.
Los árboles estaban nerviosos y las flores del camino se movían de un lado a otro. Las aves y el resto de animales también callaban, pues nadie quería a la gente grande cerca de sus casas.
Las luces de los sombreros de Lisa y Rita eran tan luminosas, que tuvieron que apagarlas para no ser tan escandalosas.
Entonces escucharon al hombre decir:
-Jane este es el lugar perfecto que tanto buscábamos para compartir. ¡Por fin!
-Pero, ¿dónde está esa mágica luz que nos trajo hasta aquí?,- djo la mujer llamada Jane.
-Llevo toda mi vida, buscando la foto perfecta, que nos ayude a salvar la naturaleza. Y ahora que parecía haberla encontrado, se esconde de nosotros como si se hubiese enfadado,- dijo triste el hombre.
-David, seguro que la encontraremos otras vez. Eres quien más se lo puede merecer.
-Ambos lo merecemos Jane, pues hemos seguido su pista, durante toda nuestra vida.
Lisa y Rita se miraron asombradas. Aquellas dos personas eran diferentes, y parecían amar a los bosques noblemente.
Y si habían llegado hasta ellas, puede ser que las quisiese reunir la naturaleza.
Se cogieron de las manos y sus sombreros de nuevo brillaron. Las dos setas se concentraron, pues supieron que el momento había llegado.
David y Jane, en un sueño se sintieron perder. Hicieron fotos de cada rincón, sin buscar la extraña explicación.
Parecía que los árboles les hablaban, que las hojas caídas en el suelo bailaban y pequeñas luces alrededor se alzaban.
Las setas invocaron su magia, llenando el bosque de abundancia. Saltaban y cantaban alrededor de David y Jane, aunque no las podían ver.
Y es que ese es el secreto de Lisa y Rita, que todos podemos ver como los bosques hechizan, pero a ellas no, pues son rápidas y huidizas.
Juntos vieron la salida del sol, anunciando que una nueva era, aquel día nació.
David y Jane por fin completaron el trabajo de sus vidas.
Y desde aquel día Lisa y Rita entendieron, que para salvar los bosques del mundo eran muy importantes sus sombreros.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De hoeden van Lisa en Rita,
Lisa en Rita zijn twee kleine paddenstoelen die rondreizen in al de bossen op aarde. In de oude
verhalen wordt verteld dat ze de toen koude aarde vulden met kleur.
Hun hoeden hebben de kleur van vuur en zijn vol leven door de vele lichtjes die zich in alle
richtingen verspreiden.
Lisa en Rita bespelen een fluit en zingen een liedje. De bomen die nu veel aandacht krijgen ,groeien sneller en worden sterker
Toen ze op een koude nacht wandelden op een weg vol gevallen bladeren hoorden ze voetstappen,
die hen schenen te volgen.
" Grote mensen ! " " Grote mensen ! "
gilden de paddenstoelen, de vogels en de bomen.
Lisa en Rita renden weg om zich te verstoppen onder de bladeren Ineens voelde Lisa een niesbui
opkomen, maar Rita legde haar hand over haar mond om het geluid te verbergen.
Sstt, hoor wat ze zeggen? Het is niet normaal dat we grote mensen tegenkomen op onze weg,
fluisterde Rita.
Niemand op deze wereld had de beide paddenstoelen al ontmoet. De bomen waren zenuwachtig en
de bloemen aan de kant van de weg bewogen heen en weer. De vogels en de andere dieren hielden zich stil, omdat niemand grote mensen dichtbij hun huis wilde.
De lichtjes van de hoeden van Lisa en Rita waren zo fel dat ze ze moesten dimmen om geen aandacht
te trekken.
Dan hoorden ze de man zeggen:
" Jane, dit is de perfecte plaats die we zochten om te delen. Eindelijk! "
" Maar zei Jane, waar is dat magisch licht dat ons naar hier lokte? "
" Ik zoek al heel mijn leven naar de perfecte foto die ons zal helpen om de natuur te redden. Nu we ze kunnen nemen, verstoppen ze zich alsof ze kwaad zijn, zei de man. "
"David, we zullen ze zeker op een andere keer ontmoeten. Jij bent diegene die dat het meest verdient."
"We verdienen het beiden Jane, want we volgen deze piste al ons hele leven"
Lisa en Rita keken elkaar verbaasd aan. Deze twee personen waren niet zoals de andere grote mensen
en hielden van het bos. Doordat ze tot bij hen waren geraakt, kon het zijn dat ze de natuur terug gezond wilden maken.
Ze namen elkaar bij de hand en hun hoeden lichtten terug op.
De twee paddenstoelen concentreerden zich, want ze wisten dat het moment was aangekomen .
David en Jane voelden zich verdwalen in een droom. Ze maakten vanuit alle hoeken foto's zonder
een uitleg te zoeken.
De paddenstoelen verrichtten hun magie en vulden het bos in overvloed.
Ze sprongen en dansten rond David en Jane, die hen niet konden zien.
En zo komen we het geheim van Lisa en Rita te weten. Ze zijn vlug en schuw maar kunnen het bos
betoveren!
Beiden zagen ze de zon opkomen, een nieuwe dag die een ander tijdperk aankondigde.
David en Jane konden eindelijk hun levenswerk afmaken.
Vanaf deze dag begrepen Lisa en Rita dat hun hoeden zeer belangrijk waren voor het redden van het bos.
Vertaling ; Myriam Lodewyckx
Precioso de nuevo 😊